ازدواج

اصولاً نمی توان یک سن مشخصی را برای ازدواج همه افراد معین کرد ، چرا که افراد با هم تفاوت دارند. تفاوت ها باعث می شود که زمینه های ازدواج در افراد، متفاوت و مختلف گردد ،به نحوی که در یک سنی برخی افراد زمینه ها و شرایط ازدواج را دارند و برخی دیگر ندارند. اگرچه نمی توان سن مشخصی را برای ازدواج مشخص کرد ،ولی از آن جا که هر چیزی فصلی دارد ،برای ازدواج هم فصلی معین نموده و آن را دهه سوم زندگی تعیین کرده اند ؛یعنی فصل ازدواج بین ۲۰ تا ۳۰ سالگی است.

در یک رابطه شرعی و قانوین به نام ازدواج به دلایل مختلف و به خاطر پیوندهای گوناگونی که ایجاد می شود، اگر هم اختلافی یا مشکلی پیش بیاید تا حد زیادی این امکان وجود دارد با استفاده از همان پیوندهای باقیمانده بخشهای آسیب دیده روابط را ترمیم نمود. اما در یک رابطه ای که بدون هیچگونه تعهد شرعی و قانونی و حتی در اکثر اوقات هیچگونه تعهد اخلاقی و عرفی شکل می گیرد، طبیعتا نه ضمانتی به ادامه آن هست و نه امیدی!

خیلی از خانواده ها به ساگی این مشکلات را حل میکنند. والدین و خانواده ها تا حدودی حمایت اقتصادی می کنند از پسر و دختر، موانع ازدواج و شرط و شروط (به ویژه شروط مالی) را کم می کنند. با قول و قرار و حتی با خود ازدواج (عقد شرعی و یا قانونی)، مخالفت نمی کنند و فرصت می دهند تا زوجین ضمن محرم بودن، با تلاش خودتشان طی یک مدت زمان نه خیلی زیاد و نه خیلی کم، مقدمات تشکیل زندگی را فراهم کنند.

شما هنوز به گفته خودتان، نمی دانید نظر دختر مورد علاقه تان چیست! و می پذیرید که اجباری هم برای ایشان نیست که شما را برای ازدواج انتخاب کند و حتی از شما خوشش بیاید! اگرچه شما به غایت عاشق و دلباخته ایشان باشید. البته ما معتقد نیستیم که حتما بایستی دختر و پسر پیش از ازدواج عاشق یکدیگر باشند، اما حتما میدانید که عشق های یکطرفه هم حتی در صورت به ثمر نشستن ازدواج، ممکن است سرنوشت بدی داشته باشند. پس بهتر است صبور باشید.